w tym sensie, że dowolna kombinacja złożona z a ze zbioru A oraz s ze zbioru S wystarcza do określenia wszystkich konsekwencji mających znaczenie dla decydenta w momencie podejmowania przez niego decyzji. Wynika stąd, że elementy iloczynu kartezjańskiego A@S są dla decydenta wyczerpującym zbiorem możliwości: nie ma on potrzeby niepokoić się żadną dodatkową charakterystyką świata.<br> Do tego mocnego założenia dodane jest jeszcze jedno nie mniej mocne. Zakłada się, że oceny elementów zbioru A@S dokonywane przez decydenta są wyrażone za pomocą pojedynczej liczbowej funkcji u , nazywanej użytecznością. Zakłada się tak w sytuacji, w której faktycznie podmiot ocenia elementy A@S z