pan wyrok? Niezależnie od istniejących przepisów. Pan osobiście, według swego własnego poczucia sprawiedliwości. Uniewinniłby pan tego człowieka, czy skazał go?<br>Kossecki przygotowany był na podobne pytanie. - Skazałbym - odparł spokojnie i bez wahania. - I nie miałby pan żadnych wątpliwości?<br>- Żadnych.<br>Ledwie to powiedział, poczuł odprężenie napiętych nerwów. Już nie strach, nie niepokój, lecz ogromne, przytłaczające zmęczenie go ogarnęło. Było mu teraz obojętne, co pomyśli Podgórski i jakie wnioski wyprowadzić może z całej rozmowy. Bezsens, ponury i groteskowy bezsens - oto jedyna głupia prawda, która pozostawała po spłynięciu wszystkich doświadczeń. Całe życie zdawało się nie znaczyć więcej niż ściśnięta w pięści garść piasku. Wystarczy