do niej zmieniwszy pomieszczenie. &lt;page nr=133&gt; - Niech będzie pochwalony - mówię. <br>- Ma pan przykrości.<br>Nie jest to zapytanie, lecz stwierdzenie.<br>- Tak. Słyszał już ksiądz o nich? W Bibliotece Watykańskiej...<br>Uciszył mnie ruchem ręki. <br>- O tym słyszałem również <br>- I o czym jeszcze?<br>- Zdaje się, że i o tym, co pana oczywiście musi napawać największym niepokojem.<br>- Że nagle w kurii z mojego ojca, poszkodowanego, robi się napastnika!<br>Znów ujrzałem przed sobą jego drobną, chudą rękę wprawioną w drganie. Protestował nią przeciwko mojemu sformułowaniu. Lecz mu nie zaprzeczał.<br>- A więc jednak! - zawołałem. - Więc to prawda, że się w ten sposób urabia opinię przeciwko mojemu ojcu. - Przemawia przez