wedle jego przewidywań, musi spotkać się ten utwór. Są to mianowicie - zarzut pesymizmu, zarzut obrazy uczuć i - budzące największe obawy - sprawa bohatera, którego pierwowzór jest postacią żyjącą i budzącą najwyższe emocje. Czy skorzystanie z kolektywnego prawa do legendy jest w tym wypadku zabiegiem całkowicie uprawomocnionym - zdaje się pytać autor, pełen niepokoju o efekty procesów zwrotnych zachodzących między rzeczywistą postacią, legendą postaci a bohaterem literackim na niej wzorowanym. Tych procesów, które uruchamia czytelnicza interpretacja. Niepokoje perfekcyjnego warsztatowo i tak doświadczonego dramaturga nie są kokieteryjne, są natomiast symptomatyczne w kontekście zjawisk literackich ostatnich lat, choć przez żadnego z krajowych twórców nie zostały jeszcze