w 1838 roku antagonista romantyków Gustave Planche pisał o współczesnym teatrze we Francji, jako trzech liczących się romantycznych dramaturgów wymieniał Dumasa, Hugo i Alfreda de Vigny. Jego atak na Dumasa jest kwintesencją zarzutów wysuwanych przeciw jego sztukom. Akcją - według Planche'a - kierują w jego dramatach niskie żądze, toczy się ona z niepoważną prędkością. Zamiast modyfikować, autor zniszczył tradycję: bo nienawidzi tragedii, nienawidzi poezji, i przedstawia tylko najbardziej wulgarne strony życia. Nazwą miłości Dumas dekoruje pociąg seksualny, a nigdzie nie ukazał miłości prawdziwej, czystej, poetyckiej; nie tylko odrzucił zasadę idealizowania rzeczywistości, lecz wręcz zredukował człowieka do jego funkcji fizjologicznych. Niskie to pisarstwo, ale