odemknąłem drzwi i wyszedłem na dwór. Okno domku pana Kuryłły było już ciemne, nie świeciło się także u Zenobii. "Salamandra" Kaśki leżała na trawie między jej domem a moim, wiosło stało oparte o ścianę. Zaniosłem kajak nad wodę i po chwili płynąłem przez jezioro czarne od nocy i deszczu.<br>Gęsty, nieprzenikniony mrok utrudniał orientację, wkrótce zniknął mi a oczu brzeg z ośrodkiem campingowym, a przeciwległy pozostał niewidoczny. Płynąłem więc niemal po omacku, rozgarniając równo wodę, aby kajak szedł prosto i zaniósł mnie do celu &lt;page nr=52&gt;.<br> Jazda w ciemności wydawała się długa, jak gdybym nigdy nie miał dobić do brzegu. Dookoła wciąż zalegała