na sto, dwieście metrów - opowiadał komendant. - Nigdy jednak nie udało im się nas podejść. Strzelamy i uciekają jak zające. <br>Z zapadnięciem nocy ze wzgórz pod Kabulem sunęły w kierunku morwowego sadu dziesiątki, setki samochodów. Zwiastowały je drgające w ciemnościach światełka reflektorów. Nawet się nie kryły, zmierzając w kierunku wroga. Bliskość nieprzyjacielskich okopów nie trwożyła ich, lecz napawała nadzieją, dodawała otuchy. Amerykanie nie zrzucaliby wszak bomb na pozycje mudżahedinów, takich jak Mustafa, których uznali za swoich sprzymierzeńców.<br>- Amerykanie prosili nas nawet, byśmy się nieco wycofali na czas bombardowań - chwalił się komendant. - Ale to na nic, bo samochody z zapalonymi reflektorami jadą za