Musiałam jakoś się pozbierać.<br>Nie widziałam, jaką Stochwicz ma minę. Jeszcze nie docierała do mnie rzeczywistość. Nic oprócz bólu. <br>- Zrób przysiad - rozkazał.<br>Lekko zgięłam kolana.<br>- To ma być przysiad.<br>Trochę mocniej ugięłam kolana.<br>- Dobrze.<br>- Rusz ręką.<br>Coś mi tam jeszcze kazał robić. Sprawdzał, czy nie rozwaliłam sobie kręgosłupa. Stałam zdrętwiała, nieprzytomna, niezdolna do życia.<br>Tak, pamiętałam, że Stochwicz jest z kimś umówiony na górce i będzie wściekły, że mu krzyżuję plany.<br>Pozwoliłam mu odejść. Niech wierzy, że nic się nie stało.<br>Kazał mi złożyć skrzydło i zejść na dół.<br>Nie mogłam się schylić.<br>Czekałam, aż odejdzie. Niech nie patrzy na moją