wzajemnych rozczarowań. Obaj to czuli i obaj wiedzieli, że krótkie zetknięcie, pierwsze po wielu latach, oddaliło ich na zawsze, kładąc pomiędzy nimi przepaść nie do przebycia. Nic już sobie nie mieli do powiedzenia. Czuli przecież, że wraz z zamierającą przyjaźnią tracą obaj coś z samych siebie, ponieważ gorycz rozstania czyni nieraz ludzi bardziej umarłymi niż śmierć prawdziwa.<br>Szczuka spojrzał na zegarek. Tamten dostrzegł to. - Która?<br>- Dwunasta dochodzi. Trzeba iść. Daleko mieszkasz? - Nie. Auto mnie zresztą jakieś podwiezie.<br>- Do zobaczenia zatem. Trzymaj się. - I ty.<br>Uścisnęli sobie dłonie trochę niezręcznie, odruchowo unikając spojrzenia w oczy. Kalicki stał jeszcze chwilę, jakby chciał coś