bezcenne źródło wiedzy o sarmackiej formacji umysłowej i obyczajowej, która#jeśli chodzi o głęboką prowincję szlachecką#przetrwała do pierwszej ćwierci XIX stulecia. Pełne werystycznych obserwacji i plotek, kompromitujących najwyżej postawione osoby, wywołałyby skandal ściągając gromy i na wydawców, i na rodzinę autora.<br>&lt;page nr=22&gt; Jeśli więc pamiętniki Kitowicza ukazały się już w niespełna 40 lat po jego śmierci (1804), a Ochockiego w kilkanaście, to przyczyn należy szukać w raptownym załamaniu się nie tyle starego świata, co przedrozbiorowej hierarchii rang i urzędów, która znalazła w nich tak plastyczne odbicie. Na skutek odejścia w przeszłość, wraz z trzecim rozbiorem, całego systemu klienteli magnackiej oraz powstania