przedwojenną wypalanką, w tych paletach z cegłą, które niebawem za pół ceny miał nabyć jakiś kolejny nuworysz, zawierała się esencja naszej epoki, ulotne ingrediencje wakacyjnych miesięcy, w warstwach wypalonej gliny niczym na ściętym pniu układały się słoje, z których wytrawny paleontolog wyczytałby charakter zim, statystykę temperatur, ale i rzeczy bardziej nieuchwytne: przedwieczorne krakanie gawronów, długość sopli, niecierpliwe oczekiwania na Wigilię, ciężar nieba, które w grudniu stykało się niemal z kominem na dachu. Wszystkie ciche i głośne dramaty, przenoszenia panien młodych przez próg, pracowitą codzienność, która nie miała w sobie żadnego powabu, tylko my ułożyliśmy z niej swoją mitologię.<br>Kilkanaście palet z