słowo nie ma w drugim języku w ogóle żadnego odpowiednika; albo: zabarwienie emocjonalne słowa jest w jego obcym ekwiwalencie odmienne lub nieobecne... A jesteśmy dopiero na poziomie pojedynczych słów; co powiedzieć o metaforach, frazach, zdaniach, wersach, akapitach, strofach? Co począć z niewidzialnymi nawarstwieniami historycznych doświadczeń zbiorowości użytkowników języka, z tymi nieuchwytnymi konotacjami słów i zwrotów, których w najlepszym słowniku się nie znajdzie? Co z komplikacjami natury literackiej czy poetyckiej, które podnoszą elementarną nieprzystawalność dwóch systemów językowych do drugiej i trzeciej potęgi? Niedola tłumacza zaiste nie ma końca i najbardziej mistrzowskie dzieło sztuki translatorskiej nie będzie nigdy niczym więcej niż tylko przybliżeniem