pretekst do ukazania wewnętrznego rozdarcia świata bohaterki; świata, w którym jak w zwierciadle odbija się niespełnienie współczesnych Algierczyków - duchowo i kulturowo związanych z rodzimą tradycją, cywilizacyjnie, jak twierdzą, zależnych od obcych. Dla młodej Felli walka wyzwoleńcza prowadzona przez jej ojca i braci nie miała sensu, niszczyła bowiem arkadię dzieciństwa. Przemoc, nieważne, że w "słusznej sprawie", okazała się kataklizmem uczuciowym, spotęgowanym tym, że jej pierwsza miłość została udaremniona właśnie przez wojnę. Nie ulega wątpliwości, że Fella - która na proste pytanie dziennikarza o jej stosunek do walk toczonych przez fundamentalistów odpowiada wstrzymywanym przez całe życie krzykiem rozpaczy - jest metaforą duszy i sumienia narodu