i szczupła, reprezentuje tu przecież świat zgredów. Bo czyż jej trzydzieści pięć lat i ciało doświadczone dwoma porodami nie jest po prostu stare tutaj, w tej sali, gdzie triumfuje młodość? Czasem całkiem jeszcze niewykluta, niezgrabna, nieopierzona, ale triumfująca, choć świeża i niepewna.<br>Zerkam na Monikę: podkrążone fiołkowe oczy wydają się niewiarygodnie wielkie w bardzo mizernej twarzy, przypomina mi nie po raz pierwszy Mię Farrow z jakiegoś bardzo smutnego filmu, makijaż nie do końca kryje szarość cery, jedynie włosy ścięte dość krótko i zaczesane do tyłu wyglądają jako tako. Dziewczyny na parkiecie ćwiczą kolejne figury niczym klasa przed balem maturalnym pobierająca lekcje