ten, który niegdyś, więc w czasie nieokreślonym, będąc podówczas gołowąsym młodzieniaszkiem, przybył z północy wraz ze swoją brzemienną towarzyszką, matką wszystkiego, co żyje, i dlatego noszącą imię Chawa, sam, chociaż bardzo rzadko i tylko w mglisty i wieloznaczny sposób zwykł o przeszłości mówić, jedynie przy szczególnie uroczystych okazjach wobec milczącej niewiasty oraz zasłuchanych synów o swoim niezwykł ym człowieczeństwie, nigdy o narodzinach, zawsze o człowieczeństwie wspominając - jakby dla podkreślenia, iż drogi jego poczęcia oraz żywota są jedyne i niepowtarzalne, lubił w zależności od nastroju nazywać siebie Człowiekiem, Ziemią, Ojcem albo Dzieckiem.<br>Adam i Chawa! Pierwsi, jak się zdaje, nawiedzili ową krainę