na rzecz polityki. W pierwszych latach po francuskiej rewolucji oraz w latach wojen napoleońskich, gdy gwałtownie odradzały się idee narodowe, teoretycy niemieccy zastanawiali się nad możliwościami adresowania dramatu do nowej publiczności. By było to skuteczne, należało zmienić jego formę, wprowadzić środki artystyczne odpowiednie dla publiczności przywykłej do ludowych zabaw, do niewybrednego dowcipu. Dramat popularny - dla którego znalazło się wtedy miejsce pośród rozważań teoretycznych romantyków - powinien posługiwać się odpowiednimi dla tego widza środkami. Poruszali te kwestie Schleglowie i Eichendorff. Achim von Arnim w szkicu O pieśniach ludowych (1805) walcząc o wprowadzenie na scenę pieśni ludowych pisał o "złych słowach", <q>„które wspięły