pisma trafiał - nieraz z paroletnim opóźnieniem - szczęśliwym przypadkiem w ręce. Ożywcza rola pisma polegała nie tylko na przynoszeniu informacji o przemilczanych faktach, ale i na demonstrowaniu konsekwentnego politycznego myślenia - demonstrowaniu go nam, rówieśnikom Polski Ludowej, którym lata komunistycznego wychowania wpoiły przeświadczenie, że samodzielne myślenie polityczne jest w gruncie rzeczy czymś niewyobrażalnym.<br>Trzecia faza mojej znajomości z Kulturą i jej wydawnictwami datuje się od początku lat siedemdziesiątych, kiedy to zacząłem nawiązywać coraz bliższe kontakty z ludźmi, wśród których publikacje emigracyjne krążyły w sposób prawie nieskrępowany. Myślę tu o kręgach, które można by nieprecyzyjnie określić warszawskim środowiskiem opozycyjnym tamtych lat. Określenie jest nieprecyzyjne