wziął "anioła" pod rękę.<br>"Gdyby stan takiej ekstazy trwał jeszcze dłużej wspominał chirurg później - kto wie, czybym w końcu nie ucałował Widmara i nie wyznał całej prawdy. Mogłem zwariować do reszty i poprosić go wtedy o rękę jego żony. Ale wkrótce błogi ten nastrój rozwiał się i znowu ogarnął mnie niewytłumaczalny niepokój, który nie minął nawet wówczas, gdy zobaczyłem Rebekę. Przeciwnie, rzekłbym, że radość z naszego spotkania spotęgowała jego napięcie.<br>Nigdy jeszcze ta kobieta nie wywarła na mnie wrażenia czegoś bardziej irrealnego jak wtenczas. Doskonale, na przykład, wyobrażałem sobie pod suknią jej ciało, znałem je przecież aż do najdrobniejszych szczegółów, niedostępnych