się w upośledzonych, nie tyle zwraca się przeciwko posiadaczom, ile przeciwko samej istocie obowiązującego prawa i moralności.<br> Mało tego jednak. Aby mógł się rozwinąć resentyment, człowiek musi uważać siebie za równie dobrego, równie wartościowego, co tamten, budzący zawiść, któremu bogactwo i stanowisko przypadło nie dlatego, że jest lepszy, ale drogą niewytłumaczonego przypadku czy - drapieżności. Podstawą resentymentu jest porównywanie własnych zalet, nie mających zastosowania, z zaletami, często mniejszymi, możnych tego świata. W ustroju ściśle kastowym, gdzie granice między jedną i drugą kastą są nieprzekraczalne, gdzie, jak np. w średniowieczu, przynależność do kasty, do stanu jest czymś przyrodzonym i gdzie człowiek wie, że