następnie przewidzieć graniczny rozkład postaw - oczywiście pod warunkiem (a jakże niepewne to założenie), iż nie zdarzy się nic, co zmieni parametry modelu. Przy odrobinie szczęścia można uzyskać bardzo efektowną aproksymację wychodząc z nader prostych założeń; dobrym przykładem jest praca Colemana o rozkładzie wielkości swobodnie kształtujących się grup, abstrahująca zupełnie od niezbędnych zdawałoby się czynników psychologicznych.<br>Trzy wymienione kategorie modeli (pomiar, struktura, proces) wydają się podstawowe, istnieją jednak teorie, które nie dadzą się do żadnej z nich zakwalifikować. Na przykład teoria gier, pojęta oczywiście jako opis zachowania się jednostek lub grup w sytuacjach konfliktu interesów, a nie jako źródło przepisów na skuteczne