tego tajemniczego słowa. "Szlug, czyli papieros. Slang" - powiedziałem, a inżynier "ach, tak, naturalnie, proszę...", zakrzątnął się z papierosami wokół potwora, Wanda zaś kolejny uśmiech mi przesłała w podzięce, żem zrozumiał ich nieme wołanie o pomoc, pewność była w tym uśmiechu, że człowiekiem jestem, mimo że język potworów znam. Tłusta wydrapała niezdarnie z paczki papierosa i wwiercając się okiem zatłuściałym w przystojnego inżyniera rzekła "aproposiak defakto", inżynierostwo dwie odmienne reakcje zaprezentowali, Wanda znowu o pomoc do mnie się zwróciła, pamiętam otwarcie jej oczu promienne i minkę oczekującą, natomiast inżynier z męską determinacją oświadczył "nie rozumiem". Nie mogłem zawieść zaufania kobiety tak atrakcyjnej