stosunku do otoczenia czy życia są oczywiste i zrozumiałe. W rezultacie domagają się ich realizacji, a kiedy dzieje się inaczej, uważają to za wielką niesprawiedliwość. Ich poczucie krzywdy jest niczym sztandar, którym machają manifestując swoją potrzebę otrzymania od innych wsparcia.<br> "Dzieci nieszczęścia" nie są typem skłóconych z życiem buntowników. Ich niezgoda na świat nie przeradza się w czyn, który rodzi nowe rozwiązania i postęp. Bliższa jest raczej zupełnej stagnacji i oczekiwaniu na cud. <br>- Monika żyła w przekonaniu, że przegrała już swoje życie - opowiada Katarzyna, 23-letnia studentka geologii. - Kiedy zabrałam ją na imprezę, miałam wrażenie, że robiła wszystko, aby mi udowodnić