pogardliwie traktować ich myśli i prace - i dopiero gdy same staną się "ojcami" i zostaną zapłacone przez swoich następców tą samą miarą obcości i niezrozumienia - oddadzą sprawiedliwość przeszłości. Prawo takie jest chyba urojeniem płynącym, jak wiele innych urojeń, z uznawania zjawisk powszechnych w ciągu jednego czy paru stuleci za zasadę niezmienną ludzkiej natury. Prawa takiego nie ma - jest natomiast rzeczywiście wrogość wzajemna pokoleń, ale właściwa niektórym tylko okresom - i brak powodu do przypuszczeń, aby miało tak być zawsze i wszędzie. Skąd pochodzi ta wrogość? Przeciętny człowiek wyobrażał sobie do niedawna, że to, co było prawdą dla jego dziadka, nie może już