najczęściej tylko upadki. Życie codzienne wypełniło się przyziemnym użeraniem się z kłopotami. Na dodatek bywało, że tygodniami miewała migreny, więc nic z tych rzeczy.<br>Niemniej zaczęły się dla mnie tygodnie, miesiące, wreszcie lata pełne niekończącej się fascynacji, bo trudno powiedzieć pracy. Byłem tym szczęściarzem, który może o sobie powiedzieć, że nigdy w życiu nie pracował, przynajmniej w potocznym tego słowa znaczeniu. Nie było nigdy tak, żebym musiał odrywać się od zajęć przynoszących mi prawdziwą radość, odwalić nudną, ogłupiającą robotę dla chleba, wracać do domu, zapominać jak najszybciej o pracy i znów zabierać się za czynności przynoszące satysfakcję czy samospełnienie. Nie, tak się składało