udano się nad pobliski potok i śpiewając nabożne pieśni zrzucono przyniesione "bohomazy" na ostre kamienie, omywane wartkim strumieniem wody. Podobno długo jeszcze lśniły odłamki kolorowego szkła, a kobiety przestały w tym miejscu prać bieliznę. Tak dobiegł końca stuletni epizod zakopiańskiego malarstwa na szkle. <br>Zniszczono większość obrazów, a to co pozostało, nijak się ma do bogatych zbiorów naszych południowych sąsiadów. Nie wiemy o tym, gdzie i kto u nas malował. Podobno działał ktoś w Sromowcu, w pobliżu Czorsztyna. Opowiadał mi znakomity scenograf, Andrzej Stopka, że malowaniem obrazów na szkle zajmował się jego dziadek. Czy tylko on? Na koniec tej smutnej historii chciałbym