jałowe spory, jakimi żyły wtedy polskie elity polityczne, lapidarnie scharakteryzowane przez Waleriana Kalinkę: &#132;Przypomnijmy sobie, jakie to sprawy w epoce, która nas zajmuje, roznamiętniały cały naród w sejmie i poza sejmem. W roku 1782 nie było ważniejszego pytania nad to: czy Sołtyk oszalał albo nie, w roku 1785 proces nikczemnej intrygantki Dogrumowej rozdzielił kraj na dwa nienawistne obozy. W rok później dekret marszałkowski w tymże procesie wydany i nazwisko Branickiego w nim zamieszczone, stały się pierwszorzędną kwestią stanu w gabinetach, na sejmikach i w sejmie".<br> W dwóch obszerniejszych wypowiedziach publicystycznych tego czasu &#150; Listach polskich i Wieczorach sejmowych (pierwsze wydane