nieznane. Dezintegracja, o której mówimy, sprawia bowiem, że poszczególne ośrodki pracują w daleko posuniętej izolacji. Jak dotąd pedagogika polska nie zdołała stworzyć jakiegoś forum, na którym mogłaby się efektywnie dokonywać wymiana doświadczeń i osiągnięć naukowych. Nie można oczywiście powiedzieć, aby takich możliwości w ogóle nie było, lecz są one zbyt nikłe i sporadyczne. Odnosi się to na przykład do czasopiśmiennictwa pedagogicznego. Lokalne niskonakładowe i nieregularnie wydawane periodyki pedagogiczne nie docierają do pozostałych ośrodków, a tym samym nie odgrywają większej roli jako narzędzie naukowej informacji nawet w kraju, nie mówiąc już o zagranicy. Z pewnością jedno ogólnopolskie czasopismo pedagogiczne udostępniające swe łamy