mężowi. Powiadamy bowiem, że inaczej, bez [obrzędu] przekazania, rzeczy te nie miałyby żadnej mocy"&lt;/&gt; (heredes mariti prioris accipiant medietatem de meta, sicut supra constitutum est, et ipsa per mano simili modo retradatur, sicut priori marito tradita fuit.Nam aliter sine traditione nullam rei dicimus subsistere firmitatem).<br> Z zestawienia obu tych norm wynika niedwuznacznie, że w czasach Rotariego własnością kobiety były tylko faderfio i morgingab, podczas gdy metę dawał pretendent na męża męskim opiekunom przyszłej żony jako zapłatę za jej mund. Przy powtórnym zamążpójściu wdowy mund nabywano za pół ceny, zawsze jednak owa zapłata, czyli meta, pozostawała w rękach poprzednich opiekunów, a