150; tworzą tu bowiem niezwykły, niepowtarzalny ogród dziejów. O ty, ziemi ojczystej wdzięku czarowniczy! Ileż nam z twego źrzódła wynika słodyczy? <br> Czyż nie przypomina to Pana Tadeusza również w akcie wyboru historycznego punktu widzenia pojmowanego jako sposób przedstawiania świata? Trudno się dziwić, że w owym czasie poemat potraktowano jako utwór nowatorski, że wywołał pochlebne sądy jako &#132;dzieło jeniuszu, które w rzędzie naczelnych płodów poezji ojczystej bez wahania policzyć można. Żaden jeszcze z rodaków naszych nic piękniejszego nie przedsięwziął, nic piękniej nie dokonał" (&#132;Pszczółka Krakowska" 24 czerwca 1822 nr 52). Z czasem &#150; gdy zachwyty opadły &#150; zarzucano tym wierszom