celem zwiększenia efektywności i wydajności pracy,<br> prawo harmonii, prowadzące do optymalnego doboru czynników w pracy zespołowej i ich współdziałania w czasie,<br> prawo koncentracji (integracji), polegające na łączeniu jednostek wykonujących jednakowe zadania (funkcje, czynności),<br> prawo optymalnej wielkości produkcji, oparte na zależności kosztów od skali produkcji i kryterium najniższego kosztu jednostkowego.<br>Drugi nurt szkoły klasycznej nazwany zarządzaniem administracyjnym, w przeciwieństwie do naukowej organizacji pracy, koncentruje się na zarządzaniu całą organizacją i jej strukturach. Do czołowych przedstawicieli i twórców tego nurtu zalicza się Henriego Fayola (1841-1925) oraz Maxa Webera (1864-1920). U podstaw teorii Fayola leży podział całej działalności organizacji gospodarczej na zespoły