jednym haustem, a Basia podsunęła mu talerzyk ze śledziem w śmietanie.<br>&lt;page nr=203&gt; <br>- Potrzebuję antybiotyku. Penicyliny. Wiesz, co to jest?<br>- Kto jest chory?<br>- Moje córki.<br>Basia wyszła zza bufetu i narzuciła palto na ramiona. Poprowadziła go uliczkami w dół, do rzeki, między małe domki, które pozostały po Żydach. Jej mocne nogi w nylonowych pończochach przeskakiwały rozmokłe kupki końskiego łajna. Przed jednym z takich domków przystanęła i kazała mu poczekać. Wróciła po minucie i wymieniła sumę. Była zawrotna. Paweł dał jej zwitek banknotów. Po chwili trzymał w dłoni małe tekturowe pudełeczko; z napisu na wierzchu zrozumiał jedynie słowa: &lt;foreign lang="eng"&gt;made in the United States&lt;/&gt;.<br>- Kiedy