Z punktu widzenia logiki klasycznej 'jaźń jednostkowa' jest <br>wyalienowana od bytu, ponieważ jako podmiot, który nie może być <br>uprzedmiotowiony, jest przeciwieństwem bytu-przedmiotu. Co więcej, 'jaźń <br>jednostkowa' jest także sprzeczna wewnętrznie, ponieważ starając się poznać <br>samą siebie, musi uprzedmiotowić samą siebie, a w takim akcie jest <br>&lt;page nr=288&gt;<br>j e d n o c z e ś n i e podmiotem i przedmiotem. Z punktu widzenia logiki <br>klasycznej to, co nie może zostać uprzedmiotowione, jest n i c z y m. <br>'Bycie' 'ja' jako 'bycie' konkretnej 'jaźni jednostkowej' musi być innym <br>rodzajem 'bycia', niż 'bycie' przedmiotów poznania, które uobecniają się <br>w akcie przedstawienia. Będąc