w trawie i zasnął, aby doczekać świtu.<br><br><br><br>Słońce prażyło ziemię odbierając jej wilgoć <br>nocy i spod stóp idących unosiły się obłoczki <br>pyłu. Kroczący daleko w przodzie mężczyzna zbliżał <br>się już do ściany płonącej oślepiającą <br>bielą. Za jego plecami sunęło kilka ciężko obładowanych <br>zaprzęgów. Za nimi szedł Awaru, sheri wyprzedzał go <br>o krok. Z tyłu rozległ się tupot kopyt. Z kłębów <br>kurzu wyłonili się dwaj jeźdźcy na grzbietach antylop. <br>Ominęli łukiem Awaru, wyprzedzili zaprzęgi i kroczącego <br>samotnie mężczyznę i jako pierwsi dotarli pod białą <br>ścianę. Naprzeciw nich pojawił się mężczyzna, <br>który dał znak, aby zsiedli.<br><br>W tym czasie, do miejsca gdzie stali, zbliżył