coś szczególnego, coś, czego nie <br>widziała jeszcze nigdy u żadnej dziewczynki. Coś <br>dziecinnego, płochliwego i bardzo kruchego, co nie pozwalało <br>odnosić się do niej źle. Jak gdyby była daleko młodsza <br>niż naprawdę i zupełnie bezbronna.A jednak... a jednak <br>rzecz dziwna... Adeli zdawało się, że jednocześnie <br>Krysia wie i rozumie o wiele więcej niż inne dziewczynki! <br>Czasem, gdy zamyślała się lub uśmiechała, Adela <br>odnosiła wrażenie, że zna już skądś to spojrzenie <br>i ten uśmiech. Długo nie mogła sobie przypomnieć <br>skąd, a kiedy wreszcie uprzytomniła to sobie, to aż <br>jej się gorąco zrobiło z gniewu i oburzenia: przeszła <br>jej bowiem przez głowę głupia