nie w smak, ale w pięty, uprzejmie uprzedzam, że papiery mam eufońskie, więc i jurysdykcji sądów eufońskich tylko i wyłącznie podlegam.<br>17 marca 1992<br><br>&lt;tit&gt;O lekturach Eufończyków&lt;/&gt;<br><br>Przeciętny Polak niewiele by mógł powiedzieć o Eufonii lub zgoła nic, jeśli nie słuchał nigdy Telefonów z Eufonii. Podobnie niewiele by mógł powiedzieć o Polsce przeciętny Eufończyk lub zgoła nic, gdybym tam w końcu nie ambasadorował (co prawda bez żadnych listów uwierzytelniających). Sytuacja jest więc remisowa: jeden do jednego. Jeśli dodać, że oba kraje mniej więcej odpowiadają sobie pod względem liczby ludności (i także pod wieloma innymi względami), uzyskalibyśmy imponujący remis: czterdzieści bez mała