75) jest charakterystyczny dla województw centralnych. Natomiast najniższy poziom (od 53 do 58) obejmuje województwa wschodnie. O ile wydzielone miasta wojewódzkie ujmie się w osobną grupę, wskaźnik dla nich znacznie przekroczy wskaźnik woj. katowickiego ( np., dla Krakowa 136, dla Warszawy 126). Jeśli natomiast wyeliminuje się stolice wojewódzkie, Warszawę i Łódź, oba te województwa znajdą się w grupie wschodniej, wykazującej najniższy poziom stopy życiowej (warszawskie 52 i łódzki - 57).<br> Realizacja zadań ogólnogospodarczych odbywała się kosztem ograniczeń poprawy warunków życiowych ludności. W latach 1961-1965 wzrost płac realnych wyniósł 7,7%, a w latach 1965-1970 około 10% (dla porównania: nowa wersja planu