zniszczeniom, łączy przecież ludzi głębsza, niż by się zdawało, solidarność, głębsze braterstwo, o wiele głębsze, od trzech tryumfalnych haseł Wielkiej Rewolucji. Myślę, że należy u ludzi szukać pomocy i że ją można u nich znaleźć. Twierdziłbym również, że ciężarem samotności, tak tragicznie przygniatającym człowieka ostatnich lat, człowiek dobrowolnie sam siebie obarczył, co więcej: począł to beznadziejne piętno uważać za wyniosły znak wyróżnienia i tragiczną dumę. Ponieważ człowiek zawsze i wszędzie jest zdolny do bohaterstwa, więc i zaklęty urojeniami krąg samotności zamknął bohaterstwo niejedno, raz w dziele sztuki, kiedy indziej po prostu w życiu. Lecz poczekaj, mój drogi, widzę, że zaczynam z