jaszczurczych łapach zielony krokodyl: metalowy piec. Emilia ubiera mnie w skupionym milczeniu albo złości się, kiedy płatam jej figle, ciągnąc wiązadełka fartucha. Emilia jest kluchowata, jej twarz błyszczy jak blady księżyc. Śmieszy mnie ósemką z cienkich warkoczyków, mocno przygwożdżoną do czubka głowy. I jak dziwnie mówi, zbyt twardo i tak obco. Co za ulga, że pozwoli mi zaraz pobiec do maminej sypialni, różowego królestwa.<br>Gorzej, że biegnie się tam przez labirynt, a w labiryncie czai się Gorgona, potwór mrocznego korytarza - jeśli wyjrzy na mnie przez dziurki w szafie, to zamieni mnie w kamień i nie dobiegnę już donikąd. Gorgonę wymyślili moi