nawet pięknieje na skutek idealizacji. Ludzka zdolność oderwania się od konkretu życia (postawa abstrakcyjna) powoduje, że mimo śmierci osoba ukochana może nadal żyć, można ją nadal kochać. W ten sposób więź uczuciowa nie zostaje przerwana. Wówczas człowiek żyje jakby w dwóch rzeczywistościach - w jednej bliskiej jego sercu, w której nadal obcuje ze zmarłą osobą, i w drugiej, rzeczywistej, która jest dla niego obca i wroga, gdyż przypomina, iż osoba ukochana już nie żyje. Niekiedy w marzeniach sennych ukochana osoba wraca do śpiącego, wówczas rzeczywistość marzenia sennego jest przyjemniejsza od rzeczywistości dnia.<br>Gdy dojdzie do zmiany znaku uczuciowego i gdy zmiana ta