w Nowogrodzie. Formalnie był on dowódcą wojska, najwyższym sędzią i kierownikiem polityki księstwa, czyli miasta i jego terytorium. W rzeczywistości znajdował się pod stałą kontrolą wybieralnych urzędników nowogrodzkich z posadnikiem i arcybiskupem na czele, a najważniejsze postanowienia polityczne musiały być zatwierdzane na wiecu. Książęta nowogrodzcy, dobierani przez rządzącą radę, musieli - obejmując "panowanie" - zaprzysiąc specjalny układ (riad) z miastem, ograniczający ich kompetencje i określający ich dochody. Złamanie takiego układu powodowało usunięcie księcia; od XIII wieku nawet taki powód nie był potrzebny do zmiany "panującego"; wystarczyło, że zmienił się system przymierzy lub zarysowały się korzyści polityczne bądź gospodarcze z powołania przedstawiciela konkretnej linii