stosunków między władzą duchową a doczesną typowa była świecka supremacja nad sprawami kościelnymi. Wykształciła się ona już w czasie Reformacji. Miała swoje źródło w pojmowaniu stosunku władzy duchowej do doczesnej przez samego Lutra. Głosił on naukę o dwóch królestwach: o królestwie Bożym, które obejmuje duszę i o królestwie świeckim, które obejmuje ciało. Oba te królestwa są wprawdzie ściśle od siebie rozgraniczone, kierują się swoimi racjami, ale równocześnie tak blisko ze sobą się wiążą, że jeśli zawiedzie władza duchowa, musi ją wyręczyć władza doczesna, której zadaniem jest dbałość o pokój i dobro. Natomiast władza doczesna, to według Lutra przede wszystkim zastana historyczna