sowieckiego przemysłu naftowego pewnego rodzaju nakazem: skraca czas dostaw i redukuje koszty przewozu.<br>&lt;page nr=160&gt; Długość sieci rurociągowej w ZSSR zwiększa się stale, a tendencja ta jest utrzymywana w planach na lata 1965 i 1970.<br>&lt;gap&gt;<br>Gros tej sieci służy do transportu ropy i jej pochodnych na pokrycie zapotrzebowania rynku wewnętrznego. Sieć ta obejmuje również odcinek sowiecki rurociągu "Przyjaźń", który po raz pierwszy umożliwia sowieckiemu przemysłowi naftowemu tłoczenie ropy poza granice państwa. Dwa odgałęzienia doprowadzą naftę do Bałtyku i Morza Czarnego, alimentując-flotę na obu morzach, rafinerie leżące po drodze (Połock i Kremieńczug) oraz stacje eksportowe na północy i południu.<br>Zmniejszenie kosztów transportu ilustrują