krótkich spodenkach pobiegać po łące. Powinien być lada chwila. Mam nadzieję, że po drodze nie spotkał jakiegoś narowistego byczka.<br>- Chciałabym przećwiczyć parę pieśni, by się zorientować w tutejszej akustyce.<br>Recital rozpoczął się punktualnie o dwudziestej. W pierwszej części był wybór pieśni Mahlera, Karłowicza, Faurégo i Berga, a po przerwie z obfitą kolacją bufetową - Duparca. Były to ulubione pieśni Juliana. Zasłuchany w Phidylé, Le manoir de Rosemonde, a na zakończenie L'invitation au voyage, był przekonany, że Olibisi śpiewa je dla niego i tylko dla niego. Jej namiętny, bogaty głos o niezwykłej rozpiętości na pograniczu altu i mezzo - tak że radziła sobie bez