krawca na zanik pamięci, Abraham Gold porównywał go z Boruchem, który cierpiał na coś podobnego. Porównywając nie wiedział sam, jak bliski był prawdy, gdyż przypuszczalnie chorobliwy stan Widmara graniczył z epilepsją. W każdym razie, gdy Widmar z chirurgiem wszedł do salonu, wyglądał tak źle, był taki blady i żółty, że obicia i firanki w pokoju wydały się wyblakłe.<br>Żona przyjęła ich chłodno. Na widok gościa nie okazała żadnego zdziwienia. Widmar wytłumaczył to sobie po prostu tym, że widocznie czekała na chirurga. Prawdopodobnie zaprosiła go, ale ma się rozumieć tak, żeby mąż o tym nie wiedział.<br>Obecność kobiety wprowadziła mężczyzn natychmiast w