znajdowało się ani trochę - a jeśli już, to bardzo mało - miejsca dla kogoś lub czegoś innego, żeby ogarniały tylko mnie, tak jak moje dziecięco-dziewczęce myśli otwierały się tylko na nią, śliczną jak nikt inny...<br>a więc teraz, przywołana moim niepokojem i rozterką, zjawiła się przy mnie; i zmieściłyśmy się obie w hamaku, i z głową na jej ramieniu usypiałam, słuchając słów tchnących miłością i darzących ukojeniem, i złe myśli pierzchały, a ich miejsce zajmował urzekający spokój, jej dojrzałość przenikała w moją niedorosłość, odzyskiwałam pewność siebie, choć wcale nie byłam pewna, czy nazajutrz nie obudzę się chłopcem...<br>i w nocy przyśnił