z wypucowanych saperek sentymentalnego człowieczka.<br>Piosenka zamilkła, żołnierz przyśpieszył kroku, szybciej i głośniej zgrzytnęły na flizach chodnika gwoździe jego butów. Do koszar nie było daleko.<br>Grażyna przymknęła okno.<br>- Nie kopćcie już - poprosiła.<br>Po prawdzie nie było już co. Marcin skręcił z niedopałków grubego "dula" w gazecie i puścił go w obieg, niby fajkę, którą niegdyś palono na znak braterstwa.<br>Wtedy zaczęła się najważniejsza część zebrania. Ktoś rozpoczął, a później wszyscy cichymi głosami nucili pieśni mówiące o robotniczej walce, poczynając od kajdaniarskiego mazura, poprzez pieśni układane w więzieniach sanacji, brzmiące jak rymowane przemówienia wiecowe, a później znane nielicznym spośród obecnych piosenki czerwonoarmistów