Schelling pisał, iż dramat <gap> i wspaniale związał romantyczne dążenie do wolności z kształtem gatunku dramatycznego. Najwyższe przejawianie się natury ludzkiej w sztuce - twierdził - możliwe jest wtedy tylko, gdy z walki, zagrażającej człowiekowi zgubą, wyłania się wolność absolutna, dominująca ponad konfliktami. Nie sprosta temu epiczna forma przekazu; nie zapewni ona połączenia obiektywizmu z równie jak w liryce emocjonalną formą oraz z autentyzmem toku akcji. Zatem, wywodził logicznie Schelling, <gap>. To właśnie gatunek dramatyczny prowadzi do zainteresowania odbiorcy postaciami i znosi chłodną obiektywność spojrzenia, gdyż w dramacie "musi oprócz zainteresowania zdarzeniem dojść jeszcze również utożsamianie się z osobami. Działania wszakże, aby poruszać duszę, muszą