informacji przez aparat okupanta duże znaczenie miał fakt zatrudnienia w nim przedstawicieli miejscowej ludności pochodzenia niemieckiego. Byli to z reguły ludzie, dobrze orientujący się w miejscowych stosunkach. Nie oznaczało to oczywiście rezygnacji z prób znalezienia konfidentów także wśród innej ludności. Posługiwano się przy tym typowymi metodami: szantażem, oferowaniem korzyści materialnych, obietnicami zrezygnowania z represji w stosunku do werbowanych lub ich rodzin. Pewna grupa osób zgodziła się na działalność konfidencką, traktując to jako rodzaj swoistej asekuracji. Władze bezpieczeństwa III Rzeszy były gotowe podjąć próbę zwerbowania nawet osób, w ich mniemaniu poważnie obciążonych, jeżeli tylko zdawało się to obiecywać korzyści. Przeszkody finansowe praktycznie