się w zamkniętą całość. Można by tę kompozycję przyrównać do paciorków nanizanych na sznurek - poszczególne elementy są umieszczone w określonym odcinku czasu, ale można je swobodnie wymieniać. Nie ma tu koncepcji losu - są tylko zdarzenia.<br>Taka kompozycja jest zresztą jak najbardziej związana z tezą utworu. Sowizdrzał to ówczesny wędrowny czeladnik, obieżyświat, którego trudno zaliczyć do jakiegokolwiek stanu. Płata figle komu się da: profesorom uniwersytetu, królom, majstrom, księżom, bo Sowizdrzał kwestionuje samą zasadę stanowego porządku społecznego. Figle to zazwyczaj dość wulgarne i swoiście połączone z przekornym wykonywaniem poleceń w sposób dokładny. Pomysły te nie są bynajmniej oryginalne - niektóre zostały <br>wzięte ze średniowiecznych