XVII wieku, ale i przedtem,<page nr= 13> i potem lwia część ulotnej literatury politycznej pozostaje w rękopisie. Aby się o tym przekonać, wystarczy zajrzeć do dwóch bloków prozy i poezji politycznej wydanych przez Jana Czubka, jak również do zbiorów poezji z czasów konfederacji barskiej. Licznych kopistów zatrudniał zarówno Jean Monluc, agitujący za obiorem Henryka Walezego, jak książę Adam Kazimierz Czartoryski, który w dobie bezkrólewia po śmierci Augusta III Sasa miał na usługach blisko pół setki najemnych skrybów. Niemal do połowy XVIII wieku znaczna część polemik na tematy polityczne była prowadzona poprzez utwory rękopiśmienne, przekazywane z rąk do rąk, i skrzętnie wciągane do szlacheckich